[English text below Dutch]
Museum le Secet werd opgepakt door Rijnder Kamerbeek. Hij cureerde het project door de jaren heen.
01 - Simone Albers & Roos van Dijk
The composed landscape
In een nieuwe editie van museum Le Secet ontmoeten de werken van Simone Albers en Roos van Dijk elkaar. In "The composed landscape" spelen beide kunstenaars met het landschap en de menselijke ingreep. Mede door de afwezigheid van mensfiguren is de maat in het werk verdwenen en kunnen we als buitenaardse wezens door de zalen dwalen.
We zien een gigantisch werk van Simone Albers waarin een veelheid aan organische vormen weelderig in een overdekte hal woekeren. Het doet denken aan het interieur van een futuristische menselijke nederzetting op een verre planeet. Een ander schilderij speelt met een zelfde menselijk ingrijpen: We kijken uit over een vulkanisch landschap dat onbegaanbaar lijkt. Maar pal naast de vulkaan wordt de suggestie van een menselijke interventie gewekt. Zien we een vreemd gevormde rotspartij of staat er toch een bouwwerk? In moderne werken van Albers is dit ingrijpen of temmen van het landschappelijke op een andere manier aanwezig. Hier speelt niet de mens maar de kunstenares een sterke rol. Door fel gekleurde en glimmende gouden vlakken tegen en door organische vlekpartijen te plaatsen creëert ze composities die moeilijker te lezen zijn, maar daardoor een grotere context aanboren. Een abstracter conflict tussen mens en natuur. Het ongerepte landschap en de ingreep.
Het werk van Roos van Dijk laat er in eerste instantie geen misverstand over bestaan dat de mens het landschap schept. Het lijnenspel in haar werk wordt gevormd door staalbalken, betonplaten en ontspiegeld glas. Een centraal stuk in de expositie is een hoog doek waar een flatgebouw zo is gestileerd dat het in een vrolijk spel van kleurvlakken weer uit elkaar valt. De verschillende manieren van stileren die van Dijk toepast zorgen voor een frisse kijk. Zo heeft een van haar werken een minimalistische maar bijna fotografische uitstraling. Terwijl het in andere grijze werken lijkt alsof ze bouwwerken tot architectonische plattegronden of draadmodellen reduceert. Weer een ander werk is teruggebracht tot een spel van louter zwarte en witte stroken. We gaan steeds uit van menselijke bouwwerken, maar hier heeft het werk een sterk organische kant. Alsof we naar een houtsnede van de Grand Canyon kijken. Hier wordt het menselijke weer natuur.
Zo maken van Dijk en Albers een mooie cirkel rond. De mens, de kunstenaar en het landschap zullen elkaar nooit meer loslaten.
02 - Eva de Jong & Sabina Timmermans
Interrupted by Ideas
Wat is een roerstaafje? Waarom een rode peper? Welke associatie heb je bij het begrip 'natuur'? Wat is een berg zonder context? Kortom, de vraag die Eva de Jong en Sabina Timmermans lijken te stellen in deze expositie: Hoe wordt je interpretatie van de zichtbare werkelijkheid beïnvloed door ideeën?
Ideeen zijn een ordeningsprincipe, geven structuur aan wat we zien. Maar ideeën kunnen je zicht juist ook vertroebelen. Het objectief kijken naar de werkelijkheid wordt steeds onderbroken door zichzelf opdringende ideeën.
Eva de Jong kiest intuitief voor voorwerpen die ze isoleert van iedere context, om zo een vorm zo objectief mogelijk te onderzoeken. De betekenis die ze aan het voorwerp geeft zit in de noodzaak van het schilderen zelf. Ze zoekt naar de relatie tussen deze formele handeling en het idee hierachter. Haar manier van werken lijkt niet zonder deze wisselwerking te kunnen bestaan, maar het idee is een fundament, de uitwerking komt voort uit een intuïtieve handeling. Zo schilderde ze 5 weken lang elke dag een aardappel, zo min mogelijk onderbroken door ideeën.
Sabina Timmermans speelt in haar werk juist wel met de invloed die onze ideeën, herinneringen, verlangens en verbeeldingen hebben op onze perceptie van de wereld. De geconstrueerde en vervreemdende voorstellingen komen voort uit een desoriënterende veelheid aan mogelijkheden waaraan je betekenis kan geven en ontlenen. In het ruimtelijke werk stelt ze onze associatie met de palmboom ter discussie. Hoewel je in eerste instantie denkt aan natuur, tropisch, misschien zelfs paradijslijk, krijgt de palmboom een geheel andere connotatie als we hem associëren met de palmolie-industrie.
03 - Tezz Kamoen & Indira Hamaker
Our daily vegetable
Het werk van Tezz Kamoen en Indira Hamaker vult Museum Le Secet tot aan het plafond. Het werk van beide kunstenaars zorgt voor een grote partij indrukken van karakters, verhalen, situaties en kreten die zo uit het leven lijken te zijn gegrepen. Tegelijkertijd valt er wel degelijk onderscheid te maken tussen het werk van Hamaker en Kamoen.
De werken van Hamaker zijn overwegend rustig en verhaalrijk. De beelden doen licht nostalgisch aan door kleding en sommige hints van locaties. Ze lijken soms op beelden van vergane fotoalbums uit verloren tijden. Toch zit ze haar karakters dicht op de huid, alsof ze de personen kent, of na een droom heeft vastgelegd.
Het werk van Kamoen daarentegen is rauwer en richt zich minder op het individu. Personen worden dikwijls omringt met rondzwevende objecten, geladen kleuren en kreten of uitspraken. Het werk is impulsiever en chaotischer. Het verhalende ontstaat hier meer door de combinatie van indrukken die ze verzamelt.
Dat de werken toch vrijwel naadloos in elkaar overlopen komt door de nadruk op de mens. Er is vrijwel geen enkel werk te vinden zonder een mensfiguur of suggestie ervan. En een gedeelde vluchtigheid. Het is alsof de kunstenaars ontmoetingen, situaties en mensen in een dagelijkse routine willen registreren en een plek geven. Maar indrukken blijven voortduren doorstomen, voor je het weet is er weer een nieuwe te verwerken.
04 - Lisa Beckers
Lisa Beckers verliest zichzelf graag en makkelijk in grote weidse landschappen. Kleine details zoals het mos op stenen of verdord gras gekruld om een tak hebben eenzelfde werking op haar. Wat haar aandacht trekt is de aanwezigheid van een andere macht/kracht, je voelt de geschiedenis in de natuur. Dit mysterieuze wekt haar interesse. Het gaat om het pure van de stilte.
Vorig jaar is ze begonnen met de opleiding Klassieke schildertechnieken, hier heeft ze kennis gemaakt met encaustiek. Encaustiek is gesmolten bijenwas met puur pigment, doormiddel van verwarmen wordt de bijenwas vloeibaar en kun je er mee schilderen. Het koelt snel af waardoor je constant terug moet naar het verwarmde palet. Het is dus een langzame procedure, maar het mooie ervan is dat de penseelstreek goed blijft staan.
05 - Rianne de Blauw
Ik was vergeten hoe leuk tekenen kan zijn. Wat het met je kan doen. Het ene moment voelt het alsof de hele wereld in jouw handen ligt, het volgende moment raast ‘ie aan je voorbij. Er zijn momenten waarop je je volledig kunt overgeven aan het maken, en op andere voelt het alsof je van een klif stort. Carte blanche krijgen zet je aan het denken, zeker na vier jaar kunstacademie. Er wordt zoveel van je verwacht, zonder ruimte om fouten te maken, dat het niet meer ‘echt’ is. Tekenen leer je door vrijheid, door loslaten, door vallen en opstaan. Lelijk werk maken, potloden aan de kant smijten, je voornemen nooit meer te tekenen – tot je het weer doet. Omdat je er zin in hebt. Maken om het maken.
06 - Rijnder Kamerbeek
Museum Le Secet is een goede plek om grote dingen klein te maken. Voor de expositie heb ik een selectie gemaakt van archiefmateriaal dat ik in de loop van een paar jaar heb verzameld. Kleine aquarellen van privé beelden, maar ook knipsels uit tijdschriften, foto’s en uitsneden uit mislukte olieverfschilderijen. Deze verzameling beelden zwerft vaak door mijn atelier. Veel raakt kwijt of verdwijnt, maar sommige worden opnieuw verwerkt tot een groot schilderij. Het archiefmateriaal laat ik zelden zien, maar hier krijgt het een mooie plek. Hier krijgt het onzichtbare weer aandacht. Het kleine wordt groot.
07 - Janneke Baltussen
-Katoen, satijn, dekbed, voile, garen, keramiek, papier, potlood, kleurpotlood, stift-
In deze opstelling van Janneke Baltussen staat het materiaal textiel centraal. Gedachteflarden over het materiaal komen er op terecht als tekeningen. Voor haar ontstaan er allerlei lagen in betekenis betreft het materiaal door er op te tekenen, het te bewerken en te combineren met andere objecten.
Haar werk is vaak klein en fragiel en komt bijzonder tot zijn recht in Museum Le Secet.
Museum le Secet was picked up by Rijnder Kamerbeek. He curated the project over the years.
01 - Simone Albers & Roos van Dijk
The composed landscape
In a new edition of museum Le Secet, the works of Simone Albers and Roos van Dijk meet. In "The composed landscape" both artists play with the landscape and the human intervention. Partly due to the absence of human figures, the measure has disappeared in the work and we can wander through the halls like aliens.
We see a gigantic work by Simone Albers in which a multitude of organic forms flourish in a covered hall. It is reminiscent of the interior of a futuristic human settlement on a distant planet. Another painting plays with the same human intervention: We look out over a volcanic landscape that seems impassable. But right next to the volcano, the suggestion of human intervention is aroused. Do we see a strangely shaped rock or is there a structure? In Albers's modern works, this intervention or taming of the landscape is present in a different way. Here it is not the human being but the artist that plays a strong role. By placing brightly colored and shiny gold surfaces against and by placing organic blotches, she creates compositions that are more difficult to read, but thereby tap into a greater context. A more abstract conflict between man and nature. The untouched landscape and the intervention.
In the first instance, Roos van Dijk's work leaves no room for misunderstanding that man creates the landscape. The interplay of lines in her work is formed by steel beams, concrete slabs and anti-reflective glass. A central piece in the exhibition is a high canvas where an apartment building is stylized in such a way that it falls apart again in a cheerful play of color areas. The different ways of styling that van Dijk uses provide a fresh look. One of her works, for example, has a minimalistic yet almost photographic appearance. While in other gray works it seems as if she reduces buildings to architectural plans or wire models. Yet another work has been reduced to a play of purely black and white strips. We always start from human constructions, but here the work has a strongly organic side. It's like looking at a woodcut of the Grand Canyon. Here the human becomes nature again.
In this way, Van Dijk and Albers complete a nice circle. Man, the artist and the landscape will never let go of each other.
02 - Eva de Jong & Sabina Timmermans
Interrupted by Ideas
What is a stirrer? Why a red pepper? What association do you have with the term 'nature'? What is a mountain without context? In short, the question that Eva de Jong and Sabina Timmermans seem to be asking in this exhibition: How is your interpretation of visible reality influenced by ideas?
Ideas are an organizing principle, give structure to what we see. But ideas can also cloud your vision. Looking objectively at reality is always interrupted by self-imposed ideas.
Eva de Jong intuitively chooses objects that she isolates from any context, in order to examine a form as objectively as possible. The meaning she gives to the object is in the necessity of painting itself. She searches for the relationship between this formal act and the idea behind it. Her way of working does not seem to be able to exist without this interaction, but the idea is a foundation, the elaboration stems from an intuitive act. For example, she painted a potato every day for 5 weeks, interrupted as little as possible by ideas.
In her work Sabina Timmermans does play with the influence that our ideas, memories, desires and imaginations have on our perception of the world. The constructed and alienating representations arise from a disorienting multitude of possibilities from which you can give and derive meaning. In the spatial work she questions our association with the palm tree. Although you initially think of nature, tropical, maybe even paradise, the palm tree takes on a completely different connotation when we associate it with the palm oil industry.
03 - Tezz Kamoen & Indira Hamaker
Our daily vegetable
The work of Tezz Kamoen and Indira Hamaker fills Museum Le Secet to the ceiling. The work of both artists provides a large batch of impressions of characters, stories, situations and slogans that seem to have been taken from life. At the same time, a distinction can be made between the work of Hamaker and Kamoen.
Hamaker's works are predominantly calm and story-rich. The images are slightly nostalgic due to clothing and some hints of locations. They sometimes resemble images of faded photo albums from times gone by. Yet she is close to her characters, as if she knows the characters, or has captured them after a dream.
The work of Kamoen, on the other hand, is rawer and focuses less on the individual. People are often surrounded by floating objects, charged colors and shouts or statements. The work is more impulsive and chaotic. The narrative arises here more through the combination of impressions she collects.
The fact that the works overlap almost seamlessly is due to the emphasis on people. Hardly any work can be found without a human figure or suggestion of it. And a shared volatility. It is as if the artists want to register encounters, situations and people in a daily routine and give them a place. But impressions keep pouring in, before you know it there is a new one to process.
04 - Lisa Beckers
Lisa Beckers likes and easily loses herself in large, open landscapes. Small details such as the moss on stones or withered grass curled around a branch have a similar effect on her. What attracts her attention is the presence of another power/force, you feel the history in nature. This mysterious arouses her interest. It's about the pureness of the silence.
Last year she started the Classical painting techniques course, where she became acquainted with encaustics. Encaustic is melted beeswax with pure pigment, by heating the beeswax becomes liquid and you can paint with it. It cools down quickly, so you constantly have to go back to the heated palette. So it's a slow procedure, but the beauty of it is that the brush stroke stays put.
05 - Rianne de Blauw
I had forgotten how much fun drawing can be. What it can do to you. One minute it feels like the whole world is in your hands, the next it's racing past you. There are times when you can completely surrender to the making, and at others it feels like falling off a cliff. Getting carte blanche makes you think, especially after four years of art academy. So much is expected of you, with no room to make mistakes, that it is no longer 'real'. You learn to draw through freedom, by letting go, by trial and error. Making ugly work, throwing pencils aside, committing never to drawing again—until you do it again. Because you feel like it. Making for the sake of making.
06 - Rijnder Kamerbeek
Museum Le Secet is a good place to make big things small. For the exhibition I have made a selection of archive material that I have collected over the course of a few years. Small watercolors of private images, but also magazine clippings, photos and cut-outs from failed oil paintings. This collection of images often roams through my studio. Much gets lost or disappears, but some are reprocessed into a large painting. I rarely show the archive material, but here it gets a nice place. Here the invisible again gets attention. The small becomes big.
07 - Janneke Balbetweens
-Cotton, satin, quilt, voile, yarn, ceramic, paper, pencil, colored pencil, marker-
In this arrangement by Janneke Baltussen, the material textile is central. Thoughts about the material end up as drawings. For her, all kinds of layers of meaning are created as regards the material by drawing on it, processing it and combining it with other objects.
Her work is often small and fragile and comes into its own in Museum Le Secet.
