[English text below Dutch]
Can I come to you river?
De tweede ACT van social Aspects 2021 zal een samenwerking zijn tussen Melanie Maria en Nora Aurrekoetxea. Water wordt ingezet als verfrissing, als spiegel, als scherm en als verbindend middel in een reinigend ritueel. Arnhem en Nijmegen zijn steden die groeien langs rivieren. Het web van waterleidingen onder de straten volgt de organische groei van een samenleving. Water wordt gedeeld en passeert ons lijf zonder ooit eigendom te zijn. Het maakt ons deel van een cyclus die net zo oud is als onze planeet. Het reflecteert en onderhoudt ons. In zekere zin is water een onbegrensde publieke ruimte. Nora en Melanie zullen deze fluïde ruimte gebruiken voor een performance en presentatie van sculpturen. Zo onderzoeken ze intermenselijke relaties en sociale structuren.
Langs de oevers van de Rijn/Waal zal het passerend publiek een uitnodiging krijgen om deelnemer te zijn in een besloten performance die deels ter plekke, deels via zoom zal plaatsvinden. De deelnemers en performers zijn de enige mensen die deze act zullen ervaren. Een performance als deze bestaat enkel in het moment zelf, en niet via later gedeelde documentatie. Melanie en Nora kiezen voor deze besloten tijdelijkheid omdat ze zoeken naar echt menselijk contact in een tijd waarin de gemedieerde, digitaal gedeelde ervaringen een soort surrogaatfunctie is toebedeeld. Binnen hun praktijken als kunstenaar gaat het juist om het fragiele van echt intermenselijk contact, de kwetsbare kracht van ego en seksualiteit. Ze verbinden deze ideeën aan contextgebonden taal en handelingen. Melanie als choreograaf, Nora als mediator tussen object en mens. Samen komen ze tot een vrij toegankelijke choreografie van mensen, water en objecten. Een interpretatie van de mythe van Narcissus, met de waterspiegel als scherm waarin je kan verdrinken.
Het overwegend sculpturale werk van Nora ontstaat uit een interesse in taal, aanraking en seksualiteit. Voor Social Aspects stapt ze buiten haar normale studiopraktijk en doet ze onderzoek naar performance als medium binnen de publieke ruimte. Voor Melanie geld eigenlijk het omgekeerde. Zij heeft de basis van haar praktijk liggen in performances rondom sociale structuren en probeert nu sculpturaal werk te ontwikkelen wat reageert op reiniging en verfrissing in de vorm van water.
Ze kwamen er tijdens de ontwikkeling van deze ACT achter dat er bijzonder veel thematische overlap is in hun denken en doen. Het is zo een gelijkwaardige coproductie geworden waarin de conceptuele speerpunten uit hun respectievelijke praktijken, aanraking en de ander, harmonieus samenvallen.
Can I come to you river?
The second ACT of Social Aspects 2021 will be a collaboration between Melanie Maria and Nora Aurrekoetxea. Water will be used as refreshment, as a mirror, as a screen and as the connective element in a cleansing ritual. Both Arnhem and Nijmegen are cities that grow along the banks of a river. A dense web of water pipes follows the growth of a society. Water is shared and passes through our bodies without ever becoming ones property. It connects us to a cycle that has been going since the inception of our planet. In this sense, water is an unlimited public space. It reflects and supports us. Nora and Melanie will make use of this fluid, timeless entity as a platform for a sculptural and performative installation. Through it, they explore human relations and social structures
On the banks of the Waal/Rijn passersby and invitees will be asked to participate in a private performance that will in part take place on Zoom. The participants and performers are the sole public and will be the only people to experience this act. A performance like this only exists in a moment, not through shared documentation. Melanie and Nora have chosen this intimate temporality as they are both interested in real human contact in a time where mediated, shared experiences have been accepted as a surrogate. Their respective artistic practices are based on intersubjectivity, the vulnerability and strengths of ego and sexuality. They connect these ideas to context sensitive language and site specific acts. Melanie does so in the role of a choreographer while Nora acts as a mediator between objects and humans. Together, they will create a freely accessible choreography of water, individuals and objects. An interpretation of the myth of Narcissus, using the surface of the water as a screen you can drown in.
The generally sculptural practice of Nora springs forth from an interest in language, touch and sexuality. For Social Aspects, she will take a step outside the known confines of her practice to explore performance as a medium in public space. In a sense, Melanie has decided to follow a mirrored path. The base of her practice lies in performances concerning social structures. Now, she is developing sculptural works that relate to water as a source of contact, cleansing and refreshment.
During the development of this ACT they realized that there was a wealth of overlap between their respective thoughts and acts. This allowed them to create an equipollent coproduction in which the conceptual focuses of both their practices – Touch and the Other – come together in harmony.