Hannah Goedhart

Visual artist Hannah Goedhart (1994) is in maart 2018 afgestudeerd aan de kunstacademie in Arnhem bij de opleiding Fine Art and Design in Education. Ze houdt zich bezig met de vakoverstijgende samenwerking tussen moderne dansers en grafische projecties. Dit combineert ze met experimentele elektronische muziek. Hannah heeft haar werk onder andere getoond tijdens de Nijmeegse Kunstnacht, Herfstdrift in Nijmegen, Bring Your Own Beamer Event in Utrecht en het na-programma van de dansvoorstelling Nachthexen van Jens van Daele. Ze ontwerpt ruimtelijke objecten in de vorm van geometrische veelvlakken waar moderne dansers een live performance in geven. Dit heeft veelal een surrealistische uitwerking waar voldoende ruimte is voor de eigen verbeelding. Door de harmonieuze samenwerking van meerdere disciplines is Hannah in staat de toeschouwer te verrassen met een unieke beleving!

www.hannahgoedhart.com

Hannah heeft haar geometrische objecten afgeleid van de menselijke maat, door foto’s van danshoudingen te gebruiken voor haar ontwerpen. Ze heeft het hoofd, de handen en de voeten en de gewrichten zoals de elleboog, knieën en heup als hoekpunten gebruikt voor haar geometrische ontwerpen. Deze schetsen heeft ze daarna 3D gemaakt en vergroot. De Frans-Zwitserse architect Le Corbusier hield zich ook bezig met architectuur die afgestemd is op de menselijke maat. De bestudering van de gulden snede bracht Le Corbusier tot de 'Modulor': een systeem van verhoudingen die hij als volgt beschrijft:

“De modulor is een maatsysteem gebaseerd op het menselijk lichaam en de wiskunde. De hoogte van een man met opgeheven arm kan in delen worden verdeeld op punten die zijn positie in de ruimte bepalen: zijn voeten, zijn navel, zijn hoofd, zijn vingertoppen. Deze drie intervallen leveren een reeks uit de gulden snede.”
In de tijd van de Romeinen was men al bezig met het gebruiken van de menselijke maat en het gebruik van de gulden snede bij de architectuur. Zo had Da Vinci naar het idee van de architect Vitruvius de Vitruviusman getekend. Hier is een man op te zien die met gespreide benen en armen staat en waar een cirkel en een vierkant omheen zijn getekend, op zo’n manier dat de man er precies in past. Deze geometrische vormen zijn dus direct afgeleid van de menselijke maat. Voor Vitruvius was de mens een ideaal voorbeeld van een proportioneel geheel dat in balans is. Ook bij Griekse beeldhouwers werd een canon gebruikt die afgeleid was van de ideale verhoudingen van de verschillende lichaamsdelen tot elkaar.

De reeks van Fibonacci is een wiskundige getallenreeks die de twee voorgaande getallen met elkaar opgeteld om het volgende getal te krijgen. De reeks ziet er als volgt uit: 0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89,144 en zo kan het oneindig door gaan. Deze getallenreeks noemt Fibonacci in zijn boek ‘Liber abaci’ uit 1202. Deze getallenreeks wordt al genoemd in de boeken die uit 450 v. Chr. stammen.

De Fibonacci-reeks is terug te vinden in de natuur, bijvoorbeeld in de verdeling van takken aan bomen, de ordening van bladeren aan takken, het aantal bloemblaadjes bij bloemen, de vruchten van een ananas, de bloemen van een artisjok, de ordening van de schubben van een dennenappel en de rangschikking van zonnebloempitten. Deze ordening in de natuur naar de Fibonacci reeks zorgt ervoor dat de plant, boom of bloem zo optimaal mogelijk zonlicht en regen kan ontvangen.

Fibonacci heeft zijn reeks ook toegepast op een berekening van de voortplanting van konijnen. Later bleek deze berekening niet bij konijnen van toepassing te zijn, maar bij bijen.
Er bestaat ook een Fibonacci spiraal, die ontstaat vanuit de Fibonacci reeks. Deze spiraal heeft een hoek van 137,5 graden, die de gulden hoek is. Deze spiraal is terug te zien in schelpen en gekrulde varens, maar ook in de ordening van sterren in de ruimte.

Dit onderdeel van Social Aspects wordt mede mogelijk gemaakt door de provincie Gelderland, Gemeente Nijmegen en het Mondriaan Fonds. Het Mondriaan Fonds droeg middels het experimenteerreglement bij aan het honorarium van de kunstenaars.